PMD Andrushko Daugirdas

Andrushko Daugirdas (Andrey, Andruszko Dowgirdowicz) - son of Jonas Daugirdas of the Vilnius' Voivode, served at the court of the king Casimir IV Jagiellon.

Andrushko Daugirdas is mentioned in the annals of 1454-1481. He owned estates on Vilnius land: Strunai or Svirnai (maybe the current Svironys?) and Lintupiai (former Švenčionys district, current Lyntupy - Belarus, Vitebsk district).

Andrushko Daugirdas founded and built a church in Lintupiai. In 1459 his name is mentioned in a document related to the construction of the first wooden St. Apostle Andrew's Church in Lintupiai.

In 1461 together with his wife Sventochna he donated to St. Stanislaus Church in Vilnius (Vilnius Cathedral) ten people of workers, together with their full tribute.

After Andrushka's death, his widow Sventochna remained in Lintupiai.

King Casimir IV Jagiellon confirmed ownership rights to Lintupiai, Svirėnai, and Trakininki - to two daughters of Andrushko Daugirdas:

• Olena, wife of Duke Peter (Petka) Svirsky;
• Anna (Anushka), wife of Yushko (Jushko) Goytsevitch.

In 1481 Anna gifted her share of Lintupiai to her second husband, Ivan Iliynitch.

See excerpt from Adam Boniecki's "Herbarz Polski" p.389:

• https://www.google.com/books/edition/Herbarz_polski/4VdmAAAAMAAJ?hl...

Dowgird, seu Jan, wojewoda wileński 1434 r., zobowiązał się w Trokach 1437 r., przed w. ks. Zygmuntem, że nie wyda po jego śmierci Wilna nikomu innemu, jak królowi Władysławowi, lub jego następcom (Inw. Arch. Kor.). Michał Dowgerdowicz podpisał przymierze zawarte przez w. ks. Świdrygiełłę z Krzyżakami, 1432 r. (A. Rus. Liw.).

W akcie, w którym Aleksander Jag. nadał kniaziowi Matflejowi Mikitynowiczowi Struny, w powiecie wileńskim, powiedziano, że dobra te trzymał za Kazimierza Jag. Andruszko Dowgirdowicz (Arch. I. Z. Ros. I). Ten Andruszko wybudował i uposażył kościół w Łyntupach; pozostała po nim wdowa Świętochna, nadanie to potwierdziła 1459 r. Córkom ich: Olenie, żonie ks. Petka Świrskiego i Annie Juszkowej Gojcewiczowej, król Kazimierz potwierdził posiadanie Łyntup, Świran i Trokinik (Kniaź.). Anna zapisała Łyntupy 1481 r. swemu drugiemu mężowi, Iwanowi Iliniczowi (ML. 4 f. 370). Hanusz i Chwedko Dowgirdowie, uposażyli kościół w Widzach 1481 r. (Żyw. Bisk. Wii.).

Andruszko Dowgirdowicz wybudowal i uposažyl kosciol w Lyntupiach. W 1461 AD wraz ze swą malžonką Šwientochną kosciolowi sw. Stanislawa w Wilnie zapisuje dziesięciu ludzi, dannikow z calą ich daniną.

• **

Andrius Daugirdas (Andriuška Daugirdaitis) - Vilniaus vaivados Jono Daugirdo sūnus, tarnavo Kazimiero Jogailaičio dvare.

Metraščiuose Andriuška Daugirdaitis paminėtas 1454-1481 m. Jo nuosavybėje buvo valdos Vilniaus žemėje: Strūnai arba Svirėnai (gal dabartiniai Svironys?) ir Lintupiai (buvusi Švenčionių apskr., dabartiniai Lyntupy - Baltarusija, Vitebsko apskr.).

Andriuška Daugirdaitis fundavo ir pastatė bažnyčią Lintupiuose. 1459 m. jo vardas paminėtas dokumente, susijusiame su Lintupiuose pastatyta pirmąja, tuometine medine Šv. apaštalo Andriejaus bažnyčia.

1461 m. kartu su žmona Šventochna atidavė Šv. Stanislovo Vilniuje bažnyčiai (Vilniaus katedrai) darbininkų dešimtį žmonių, kartu su jų visa duokle.

Po Andriaus mirties Lintupiuose paliko jo našlė Šventochna.

Karalius Kazimieras IV Jogailaitis patvirtino nuosavybės teises į Lintupius, Svirėnus ir Trakininkus - Andriaus Daugirdo dviems dukterims:

• Olena, kunigaikščio Petro (Petkos) Svirskio žmona;
• Anna (Ona), Juškos Goicevičiaus žmona (Juškienė Goicevičienė).

1481 m. Ona užrašė savo Lintupių dalį antram vyrui Ivanui Iljiničiui.

Ištrauka iš Adam Boniecki "Herbarz Polski" p.389"

W akcie, w którym Aleksander Jag. nadał kniaziowi Matflejowi Mikitynowiczowi Struny, w powiecie wileńskim, powiedziano, że dobra te trzymał za Kazimierza Jag. Andruszko Dowgirdowicz (Arch. I. Z. Ros. I). Ten Andruszko wybudował i uposażył kościół w Łyntupach; pozostała po nim wdowa Świętochna, nadanie to potwierdziła 1459 r. Córkom ich: Olenie, żonie ks. Petka Świrskiego i Annie Juszkowej Gojcewiczowej, król Kazimierz potwierdził posiadanie Łyntup, Świran i Trokinik (Kniaź.). Anna zapisała Łyntupy 1481 r. swemu drugiemu mężowi, Iwanowi Iliniczowi (ML. 4 f. 370). Hanusz i Chwedko Dowgirdowie, uposażyli kościół w Widzach 1481 r. (Żyw. Bisk. Wii.).

https://www.google.com/books/edition/Herbarz_polski/4VdmAAAAMAAJ?hl...

Andruszko Dowgirdowicz (Andrzej Dowgird) – syn ​​Jana Dowgirds wojewódy Wileńskiego, dworzanin królewski przy Kazimierzu IV Jagiellończyku.

Andruszko Dowgirdowicz jest wzmiankowany w annałach z lat 1454-1481. Posiadał majątki na ziemi Wileńskiej: Struny lub Świrany (może obecny Svironys?) i Łyntupy (dawny powiat Święciansnki, obecny Лынтупы – Białoruś, rejon Witebski).

Andruszko Dowgirdowicz wybudował i uposażył kościół w Łyntupach (Lyntupiach). W 1459 jego nazwisko wymieniane jest w dokumencie związanym z budową pierwszego drewnianego kościoła w Łyntupach - św. Kościół Apostoła Andrzeja.

W 1461 r. wraz ze swą małżonką Świętochna podarowali kościółowi św. Stanisława w Wilnie (Katedra Wileńska) zapisał dziesięciu ludzi, dannikow z całą ich daniną.

Po śmierci Andruszki pozostała w Łyntupach po nim wdowa Świętochna.

Król Kazimierz IV Jagiellończyk potwierdził prawa własności na Łyntup, Świrany i Trokiniki – dwóm córkom Andruszki:

• Olena, żona księcia Piotra (Petki) Świrskiego;
• Anna (Annuszka), żona Juszki Gojcewicza (Juszkowa Gojcewiczowa).

W 1481 r. Anna zapisała swój udział w Łyntupach swojemu drugiemu mężowi, Ivanowi Iljiniczowi.

Fragment z „Herbarza Polskiego” Adama Bonieckiego, s. 389:

W akcie, w którym Aleksander Jag. nadał kniaziowi Matflejowi Mikitynowiczowi Struny, w powiecie wileńskim, powiedziano, że dobra te trzymał za Kazimierza Jag. Andruszko Dowgirdowicz (Arch. I. Z. Ros. I). Ten Andruszko wybudował i uposażył kościół w Łyntupach; pozostała po nim wdowa Świętochna, nadanie to potwierdziła 1459 r. Córkom ich: Olenie, żonie ks. Petka Świrskiego i Annie Juszkowej Gojcewiczowej, król Kazimierz potwierdził posiadanie Łyntup, Świran i Trokinik (Kniaź.). Anna zapisała Łyntupy 1481 r. swemu drugiemu mężowi, Iwanowi Iliniczowi (ML. 4 f. 370). Hanusz i Chwedko Dowgirdowie, uposażyli kościół w Widzach 1481 r. (Żyw. Bisk. Wii.).

https://www.google.com/books/edition/Herbarz_polski/4VdmAAAAMAAJ?hl...

Андрэй 1420?-1461? Andruszko Dowgirdowicz (1454-1461) / Пан Довкгирд, Ондрюшко Довойнович,

45. ВСЕВОЛОД БОРИСОВИЧ († після 1225): В той же третьей книге записей Литовской метрики идет речь о некоем Милковиче, то есть сыне Милко. "У Лидской волости Милковичу три чоловеки Ромейко, Лилкус, Ноткович. Пан Кгастовт"20. Возможно ему же адресовано пожалование Довгирда от 2 марта 1449 г. "Саку Милковичу 5 чоловеков на имя Якова, а Семенелевича, а Кгирстовтовича, а Бектя, а Мичка. Пан Довкгирд, Ондрюшко Довойнович, Логвин"(Там же. С. 21).

Наступны род быў прадстаўлены на Гарадзельскім сойме (1413) баярынам Сакам, які прыняў герб "Памян". Гэтым жа гербам карыстаўся яго родзіч (магчыма, брат) Даўгірд Салкулевіч, які стаў трэцім (пасля Манівіда і Гедыгольда) ваяводам віленскім. Сын Даўгірда Андрэй памёр бяздзетным, і даўгірдаўскія маёнткі (Свіраны, Каркажышкі, Лынтуны і Тракінікі) адышлі да зяцёў Даўгірда - князя Петкі Свірскага і пана Яна Гойцавіча. Адметнымі дзеячамі былі Андрэй Саковіч і яго сын Багдан, уладальнікі Няменчына і Свянцян у Літве, Груздава і Мядзела на Ашмяншчыне, Данішава, Вязыні, Ільі і Насілава ў вярхоўях Віліі. Частка гэтых маёнткаў потым належала зяцю Багдана Саковіча Мікалаю Радзівілу, частка засталася ў пляменнікаў Багдана, якія ў далейшым карысталіся гербам "Паўкоша" і прозвішчам Насілоўскія. Іх род згас у канцы 16 ст.

Dowgird, seu Jan, wojewoda wileński 1434 r., zobowiązał się w Trokach 1437 r., przed w. ks. Zygmuntem, że nie wyda po jego śmierci Wilna nikomu innemu, jak królowi Władysławowi, lub jego następcom (Inw. Arch. Kor.). Michał Dowgerdowicz podpisał przymierze zawarte przez w. ks. Świdrygiełłę z Krzyżakami, 1432 r. (A. Rus. Liw.).

W akcie, w którym Aleksander Jag. nadał kniaziowi Matflejowi Mikitynowiczowi Struny, w powiecie wileńskim, powiedziano, że dobra te trzymał za Kazimierza Jag. Andruszko Dowgirdowicz (Arch. I. Z. Ros. I). Ten Andruszko wybudował i uposażył kościół w Łyntupach; pozostała po nim wdowa Świętochna, nadanie to potwierdziła 1459 r. Córkom ich: Olenie, żonie ks. Petka Świrskiego i Annie Juszkowej Gojcewiczowej, król Kazimierz potwierdził posiadanie Łyntup, Świran i Trokinik (Kniaź.). Anna zapisała Łyntupy 1481 r. swemu drugiemu mężowi, Iwanowi Iliniczowi (ML. 4 f. 370). Hanusz i Chwedko Dowgirdowie, uposażyli kościół w Widzach 1481 r. (Żyw. Bisk. Wii.).

Andruszko Dowgirdowicz wybudowal i uposažyl kosciol w Lyntupiach. W 1461 AD wraz ze swą malžonką Šwientochną kosciolowi sw. Stanislawa w Wilnie zapisuje dziesięciu ludzi, dannikow z calą ich daniną.

• **