Buran dukht of Persia, Queen of Persia

https://www.wikiwand.com/en/Boran

According to the 12th-century chronicle of Michael the Syrian, a daughter of the Byzantine emperor Maurice, and wife of the Sassanid Persian shah Khosrau II, Maria was the mother of Buran Dokht. ref: https://www.wikiwand.com/en/Boran and https://www.wikiwand.com/en/Maria_(daughter_of_Maurice)

Boran was the daughter of the Sasanian emperor Khosrau II. She was the first and one of only two women on the throne of the Sasanian Empire (the other was her sister and successor Azarmidokht). Various authors place her reign between one year and four months to two years.

Her name appears as Bōrān (or Burān) on her coinage.

The Persian poet Ferdowsi refers to her as Porandokht in his epic poem, the Shahnameh. She was committed to revive the memory and prestige of her father, during whose reign the Sasanian Empire had grown to its largest territorial extent.

Boran was the daughter of Khosrau II. Since her father was said to have had a shabestan with over 3,000 concubines,[6] it is not known if her mother was one of these concubines or the king's favorite wife Shirin. Boran also had many other siblings and half-siblings named Mardanshah, Juvansher, Farrukhzad Khosrau V, Kavadh II, Shahriyar, and Azarmidokht. In 628, her father was deposed by the Sasanian nobles in favor of her brother Kavadh II, who executed the king along with 30 of their brothers out of fear of competition and rivalry (except Juvansher and Farrukhzad Khosrau V who managed to hide). Boran officially reproached Kavadh for his barbaric actions.

Some months later, Kavadh died of a plague, and was succeeded by his 7 year old son Ardashir III, who himself one year later was killed by the Sasanian general Shahrbaraz, who usurped the Sasanian throne.

Forty days later, Shahrbaraz was murdered by the faction of the Ispahbudhan nobleman Farrukh Hormizd, which was known as the Pahlav (Parthian) faction. Boran was shortly proclaimed queen in Ctesiphon by Farrukh's faction. Boran was herself related to the Ispahbudhan family through her grandmother. She shortly appointed Farrukh Hormizd as the chief minister of the Empire. Boran then attempted to bring stability to the Sasanian Empire by the implementation of justice, reconstruction of the infrastructure, lowering of taxes, and minting coins. However, after some time she was deposed in 630, and Shapur-i Shahrvaraz, the son of Shahrbaraz and a sister of Khosrau II, was made king of Sasanian Empire. However, he was not recognized by the faction of the general Piruz Khosrow, which was known as the Parsig (Persian) faction. Shapur-i Shahrvaraz was thus deposed in favor of Azarmidokht,[8] the sister of Boran.

Her sister, Azarmidokht, was then placed on the throne.

In order to seize power, Farrukh Hormizd asked Azar to marry him. Not daring to refuse, she had him killed with the aid of the Mihranid Siyavakhsh, who was the grandson of Bahram Chobin, the famous spahbed and briefly shahanshah. She was however, shortly assassinated by the latter's son Rostam Farrokhzad, who was now the new leader of the Pahlav faction.

After the murder of Azarmidokht by Rostam Farrokhzad, the latter restored Boran to the throne. Boran shortly made a meeting with the Pahlav and Parsig faction, where both factions agreed to work together.

She desired a good relationship with the Roman Empire, therefore she dispatched an embassy to Emperor Heraclius led by the dignitaries of the Persian church.

Heraclius sent Boran a formal invitation to visit Constantinople. However, after one year of reign she was found suffocated by a pillow in her bed. According to some sources she was murdered by Piruz Khosrow, thus ending the Parsig-Pahlav alliance and resuming hostilities between the two factions.

پرویز بود.[%DB%B1] سکه‌هایی که از بوران برجای مانده، به سال اول، دوم و سوم پادشاهی وی تاریخ گذاری شده‌اند. بوران در تاریخ ۱۷ ژوئن ۶۲۹ م. بر تخت سلطنت نشست و سلطنتش در ۱۶ ژوئن ۶۳۰ پ. م پایان یافت. به گزارش سبئوس، وی در بهار سال ۶۳۰ پ.م. پس از کشته شدن شهروراز رباینده تاج و تخت، بر تخت شاهی نشست؛ هر چند بوران، نه همسر شهروراز، بلکه گویا بیوه قباد دوم شیرویه/شیروی بوده است. برخی از نویسندگان، دوره پادشاهی بوران را یک سال و چهار ماه و برخی دیگر، یک سال و شش ماه دانسته‌اند. سبئوس پادشاهی بوران را دو سال می‌داند. در حقیقت گویا در پائیز سال ۶۳۱ م. درگذشت. به گزارش رویدادنامه سریانی بی نام و رویدادنامه سیرت، بوران را خفه کرده‌اند. رویدادنامه سیرت، پیروز فرمانده سپاه ایران را قاتل بوران خوانده است.[%DB%B2]

به گزارش طبری ملکه بوران، فسفرخ را که با دسیسه‌چینی شهروراز از پای درآورده بود، پایگاه وزارت به وزرگ فرمدار بخشید. بنا به گزارش دیگری، گمان بر این است که بوران ادارهٔ کارهای پادشاهی را به فرخ هرمزد، شاهزاده آذربایجان سپرده باشد. برجسته‌ترین رخداد دوره پادشاهی بوران، فرستادن سفیرانی به پیشوایی جاثلیق ایشوعیب سوم به همراه دیگر بزرگان کلبسای ایران به دربار امپراتور روم، هراکلیوس بوده است. این گروه نمایندگان بوران، برای پیمان آشتی بین ایران و روم فرستاده شده بودند. چنین پیداست که این جریان به بازپس فرستادن چلیپای مسیح به هراکلیوس انجامیده است. در حقیقت این قباد دوم بود که در سال ۶۲۹ پ.م. چلیپای مسیح را بازپس فرستاده بود.[%DB%B3]

بوران تلاش می‌کرد قدرت حالا-از-دست-رفتهٔ خاندانش و شاهنشاهی که به او رسیده بود را بازسازی کند. بوران در سکه‌های خود نه تنها از پدرش خسرو پرویز تقلید کرده است، بلکه بر روی یکی از سکه‌های طلای مناسبتی خود نوشته است «بازگرداننده نژاد خدایان». فرستادن چلیپای مقدس برای شاهنشاهی روم، نشان از این دارد که او می‌خواسته رابطه خوبی با روم داشته باشد.[%DB%B4]

در تاریخ بلعمی آمده است که «پس چون شیرویه برادران را بکشت هیچ فرزندی از فرزندان پرویز نماند مگر دو دختر که یک نام توران‌دخت یک را آزرمی‌دخت هر دو دختر خسرو پرویز بودند و توران‌دخت مهتر بود». و همو در جای دیگر گفته «و همه پادشاهی شهرایران [%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%B2] چهل‌روز بود و پس از او، از اهل بیت ملوک کس نیافتند مگر دختران پرویز. پس لشکر عجم باتفاق یکدیگر گرد آمده توران‌دخت در کشور عجم بپادشاهی نشاندند». بلعمی دربارهٔ او نوشته است که «پس چون توران‌دخت در ملک بنشست عدل و داد کرد و جور و ستم برگرفت و آن مرد که شهرایران (شهربراز) را کشته بود او را بخواند و بنواخت و او از خراسان بود و نام وی سقروخ. توران‌دخت او را وزیری بداد».

فردوسی پادشاهی او را شش ماه دانسته، بلعمی یکسال و چهار ماه، در مجمع‌التواریخ والقصص یک سال و چهار ماه، ثعالبی هشت ماه و کریستین سن یکسال و چهار ماه و پاروک بیش از یکسال می‌دانند. تاجگذاری او در تابستان ۶۳۰ میلادی و بنا بر آداب و سنن شاهنشاهی ساسانی و مراعات امور دینی انجام پذیرفت و در پایتخت ساسانی جشن پرشکوهی برپا ساختند که تمام بزرگان کشور در آن حضور داشتند و پوران‌دخت بر تخت نشست و تاج بر سر نهاد.

دوران پادشاهی او یکی از سخت‌ترین دوران ساسانیان است. چرا که هم کشور از درون درگیر کشمکش‌های درونی بود و هم اینکه تاخت و تاز اعراب و پیکار با آنان که مقدمه فتوحاتشان بود او را آزرده ساخته بود که در نهایت در تیسپون از دنیا می‌رود. در مجمع‌التواریخ والقصص «پادشاهی بوران دخت پرویز یک سال و چهار ماه بود و روزگار قوت اسلام بود و سپاه همی فرستاد بحرب عرب و همان مدت به مدائن بمرد». فردوسی و ثعالبی مرگ وی را بر اثر بیماری دانسته‌اند.[%DB%B5]

به یک هفته بیمار بود و بمرد ابا خویشتن نام نیکو ببرد پدر توران‌دخت، خسرو پرویز، شاهنشاهی نامدار ساسانی، و مادر او، مریم، دختر موریس پادشاه روم بود.[%DB%B5]

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%AF%...

Bûrândûkht est une fille de Khosro II Parviz. Selon Sébéos, elle aurait été épousée par Schahr-Barâz qui cherchait vraisemblablement à légitimer son accession au trône .Après les meurtres de Schahr-Barâz et du prétendant Khosro III, elle est proclamée impératrice à Ctésiphon, mais elle doit faire face à la tentative d'usurpation de Châhpûhr V, le fils de son époux.

S'appuyant sur le « Pahlav » 3 Farrukh Hormozd, ispahbud du Khorassan, Bûrândûkht essaie de stabiliser la situation de l’empire. Pour atteindre ce but, elle signe une paix définitive avec Byzance ; son ambassade, dirigée par la catholicos nestorien Ichoyahb II, traverse la Syrie pour se rendre à la cour d'Héraclius à Alep.

Elle tente ensuite de revitaliser l’empire en améliorant la justice, en rétablissant les infrastructures, baissant les taxes et frappant de la monnaie. Elle ne réussit pas à mener à bien la restauration du pouvoir central, qui a été fortement affaibli par la guerre avec Byzance et les guerres civiles. Mise en échec par le refus des gouverneurs de faire rentrer les taxes et par la révolte des provinces de l'est de l'empire et l'opposition de la noblesse des « Parsig » 4, Bôran abdique en faveur de sa sœur soutenue par ces derniers.

Second règne[modifier | modifier le code] Après la mort de sa sœur Azarmedûkht, Bôran, selon Parvaneh Pourshariati, est rétablie sur le trône avec l'appui de Rostam Farrokhzad et des Ispahbudhān 5. Toutefois, les troupes sassanides sont défaites en 631 lors des combats de Namariq et de Kaskar contre les envahisseurs arabes. Lors de cette dernière bataille, les forces perses sont conduites par Nasri, le frère de Māhādharjushnas, le défunt régent d'Ardachîr III, et Vinduyih et Tiruyih, les deux fils de Vistahm. Son général Bahman Jādhuyih, connu sous le nom ou titre de Mardānshāh, obtient l'année suivante un premier et éphémère succès lors de la bataille du pont6. La reine meurt de maladie à Ctésiphon après deux ans de règne7, alors que son empire allait devoir faire face à la poursuite de l'offensive des troupes musulmanes.

Bôran est décrite comme une reine sage, juste et à la nature généreuse, et ses qualités sont évoquées par le grand poète Ferdowsî dans son œuvre, le Shâh Nâmâ, qui note son esprit de justice et d’aide aux paysans.

Mirkhond, historien perse du xive siècle, lui assigne un règne d’une durée totale de un an et quatre mois. Il indique qu’elle avait fait exécuter les responsables de la mort de son père et qu’elle avait restitué la Sainte Croix à l’empereur Héraclius8. De son côté, l’historien arménien contemporain Sébéos, qui semble la confondre avec sa sœur, précise qu’elle aurait fait tuer un certain « Xorhox Ormudz un prince d’Atropatène » que les nobles avaient désigné comme roi et qui voulait s’imposer à elle comme époux. Mirkhond attribue, sans doute à juste titre, l’épisode du meurtre d’un prétendant-époux à sa sœur cadette Azarmedûkht.

http://bit.ly/1Y4zbrC